Verjaardag vieren in Rwanda!

Het weekend nadat ik met Tom bij de kleuterschool was gaan kijken vierde ik mijn 31e verjaardag! Hoe zou ik dat eens gaan doen? Ik wilde graag mijn Rwandese collega’s (ongeveer 40) & vrienden uitnodigen (2), maar ook al mijn VSO collega’s (70)! Voor al die mensen was mijn huis veel te klein! En omdat ik pas 2 en halve maand hier was had ik ook nog geen voorkeur voor bepaalde mensen en wilde ik geen onderscheid maken. De bar naast m'n huis misschien? Ik vroeg wat Rwandese VSO collega’s om raad. Ja, hoor, het was ook in Rwanda redelijk gebruikelijk om je verjaardag te vieren! Wanneer je de mensen uitnodigt en je niet voor 40 man wil koken kun je ze ook trakteren op drankjes en snacks (nootjes, stukjes chapati, etc.) Klinkt goed maar 40 (a 80) drankjes betalen ging me helaas iets te ver! Mm, misschien volgend jaar!
Wanneer je in Rwanda zin hebt om met iemand een drankje te doen zijn er 2 mogelijkheden, of je moet trakteren of creatief zijn! We maken vaak grapjes met andere VSOers: “Wow, jij ziet goed vandaag! Zonde om binnen te blijven!” Of: “Ideaal weer voor een lekker koud biertje!” En dan maar hopen dat de ander zegt: “Ja, kom ga je mee (= ik trakteer)!” Maar hoewel de Britten ‘klagen’ over Hollandse gierigheid, gaan uiteindelijk alle VSOers tot op de cent ‘Dutch’ en betaalt ieder voor zich!

Ik besloot dit jaar mijn verjaardag te vieren met een etentje in Butare met alle VSOers die wilden komen, mijn Rwandese vriendin Christine, Duitse vriend Tobi, Japanse vriendin Aya en de Nederlandse huisgenoot van Tobi, Leontine (die voor de ambassade werkte).
Zoals weleens ooit eerder gebeurd kwam ik bijna te laat op m'n eigen verjaardag omdat het verjaardagsfeestje van Martin en Linda (andere volunteers) die een lunch gaven te gezellig was!
Om 18.00 uur begon m'n etentje en ik sprong om 18.02 van de motor om vervolgens hotel/restaurant Ibis binnen te rennen! Maar pff gelukkig, ik was de eerste! Een half uur later zaten we gezellig te eten met 12 man. Janneke en Ingrid hadden een heerlijke Ananas-Cocos taart voor me gebakken, Mary en Tom trakteerden me op een hotel overnachting, bier en wijn, verder kreeg ik oorbellen, chocolade en van Gekke Gerrit een Ananas kroontje! Na het eten waagden we een dansje in disco Melo twist. Hoewel de muziek en de sfeer prima was, irriteerden we ons aan de dansgewoonten van de mannen. Geheel tegen je aangeplakt maken ze hun, op zich prachtige, moves! Vriendelijk afstand nemen werkte nauwelijks dus ik was blij toen er opeens een paar Rwandese meiden verschenen die met me gingen dansen. Ook heel zwoel, maar vooruit het voelde wat relaxter! Aan het eind van de avond toen ik afscheid van hen nam begon één van de meiden me opeens te kussen en zei dat ik maar ijana (100 RWF, 13 euro cent) hoefde te betalen! Haha, oeps, dat was niet mijn bedoeling! Hoe dan ook, na een gezellig ontbijt de volgende ochtend was een geslaagd verjaardagsweekend voorbij!

Maandag had ik een interview op onze PABO met Price Water House Coopers die een onafhankelijk onderzoek doen voor UNICEF over de besteding van hun geld. Ik reisde mee terug naar Kigali waar ik (voor het eerst eigenlijk) opeens ontzettend ziek werd en aan de diarree was. Dinsdag hadden we een discussie met alle MRA’s (dat ben ik; Methodology and Resource Advisor) in Kigali . De onderzoeker zei enorm onder de indruk te zijn onze professionaliteit en dat wat we samen al bereikt hebben. Het was een scherpe en boeiende discussie! Weer veel geleerd over cultuur, de benadering en hoe business te doen in Rwanda. Daarna was het tijd om terug naar Save te reizen, niet fijn twee en een half uur in de bus met diarree, dus nam ik een antidiarree tablet. Het hielp uitstekend tegen de diarree maar.. nu moest ik vlak voor ik arriveerde kotsen! Plastic zakjes zijn verboden in Rwanda, maar ook een papieren zakje had ik niet! Dus maar m’n mond dichtknijpen en zodra ik uit de bus sprong, alles eruit in de greppel naast de weg! Gatver, het kwam zelfs via m’n neus! Een vreselijke busrit en ik had nog dagen pijn aan m’n neus en m’n keel! De volgende ochtend was ik jarig maar het was goed dat ik de taart en wijn al in t weekend had genuttigd want deze dag moest ik genoegen nemen met pap en bouillon! Toch voelde ik me heel jarig met alle kaartjes, smsjes, skype telefoontjes en zelfs verjaardagspakketten! Heel lief! Alsnog ontzettend bedankt hiervoor! Wat een feest, de dag erop was ik weer beter en sindsdien ben ik niet ziek meer geweest!
Nu 3 maanden later hoorde ik dat als je jarig bent hier in Rwanda en je vrienden weten de datum, ze je met een smoesje ergens naar toe lokken en vervolgens een emmer water over je heen gooien! Om je daarna te verwennen met drankjes en soms zelfs chocolade! Een leuke gewoonte zou je zeggen maar er zijn al heel wat mobile telefoontjes gesneuveld bij dit soort acties!

Wist je dat:
• Iedere Rwandees hoe arm ook, een mobiele telefoon heeft?
• Men in Rwanda verder is met mobiel betalen, geld overmaken etc., dan in Nederland?
• Je bij iedere MTNshop (provider) in elk dorp geld kunt ophalen wat naar je is overgemaakt?
• Er daar alleen lang niet altijd genoeg geld op voorraad is?
• Men wel mobiele telefoon heeft maar geen elektriciteit?
• Men dan soms wel in bijvoorbeeld het Health Center zijn mobiel via een zonnecel kan opladen?
• Men regelmatig wel mobiel heeft maar geen beltegoed?
• Ik zelfs twee telefoons heb en 3 telefoonnummers!?