Training in vluchtelingenkamp

Ja, ik leef nog steeds!!! Al loop ik ruim 4 maanden achter met m'n blogs. De redenen hiervoor zijn veelal positief (op wat huid, slaap, kleding en vooral tijd vretende bugs na…)!! Druk geweest op t werk en sociaal, ook flink vakantie gevierd maar nu ben ik van plan om m’n blog up to date te krijgen voor t eind van de maand! 2 à 3 keer per week een verhaal met foto’s schat ik!!!! Dus blijf maar gewoon voor de pc zitten ;)

De examens had ik inmiddels nagekeken, de ‘grote vakantie’ was aangebroken voor de TTC studenten, dus tijd voor andere werkzaamheden!
Dit was het weekend na mijn verjaardag (ik was weer top fit) en werd met een auto thuis opgehaald om naar het Kigeme (zuidwest) af te reizen waar ik samen met Ingrid, Janneke, Tom en gekke Gerrit (Garreth) een week lang een training mocht verzorgen in samenwerking met stichting CARE voor Congolese vluchtelingen.

Nu er veel onrust heerst op de grens tussen Rwanda en Congo zijn deze Rwandees sprekende Congolezen, of zijn het oorspronkelijk Rwandezen woonachtig in Congo?! (daar zijn dus verschillende meningen en ruzies over en het is moeilijk te begrijpen) opgenomen in een aantal vluchtelingen kampen in Rwanda. De tenten en klaslokalen in het vluchtelingen kamp zijn van plastic, stokken, spijkers & ‘fanta kronen’ (tegen het scheuren van het doek en hout als een soort van rubbertje). Er leven veel mensen in kleine ruimtes, speelgoed voor kinderen is er uiteraard niet.
Het doel van de training was dan ook zoveel mogelijk speelgoed maken samen met de ouders en hen leren hoe hiermee met hun kinderen te spelen!

We mochten 40 enthousiaste groepsleiders trainen (ouders geselecteerd op hun capaciteiten en ook een priester) die vervolgens op hun beurt een groep ouders zullen trainen!
Ze hebben memorie, twister, connexion, puzzels, blokken, ballen, springtouwen, boeken, poppen, rammelaars en nog veel meer gemaakt van flessen en flessendoppen, bananenblad, rijstzakken, lappen oude stof, hout en kartonnen dozen! Hindernisparkoersen gebouwd, poppenkast en tikkertje gespeeld en liedjes gezongen, heerlijk!
Een geweldige week vol gelach, bidden (CARE is een christelijke organisatie) en enthousiaste, hardwerkende mensen, borsten en in de broek plassende kinderen (bij gebrek aan geld voor luiers).
Knutselen; Borst en kind in de ene hand, kleurpotlood of schaar in de andere. Bidden: Borst en kind in de ene hand, kruisje maken met de andere. Lunchen: vork in de ene hand en je raad al wat werd vastgehouden met de andere hand (zie foto’s).
Gekke Gerrit had speciaal voor deze training het Anna-nas-spel ontworpen waarin wordt beschreven hoe Janneke in een diep gat in de grond valt (“miss one turn to help a friend who fell in a ditch”). Garreth stikte bijna in zijn eigen gelach, jammer dat niemand hierdoor de uitleg van het spel kon verstaan.. Maar de rest van de training was van goede kwaliteit en betekenisvol!
Op donderdag presenteerden we onze productiviteit aan andere kamp bewoners, kinderen en donors van CARE en UNICEF). Iedereen was enthousiast, maar de kinderen bij uitstek (mooi op zich…)! De eerste uren ging alles goed (lees, er was een hoop bewaking met knuppels/stokken die de kinderen op afstand hielden) en het speelgoed lag netjes uitgestald op de tafels te wachten op de hoge piefen die nog naar (poëtische maar ellenlange) speeches zaten te luisteren.. Na 2 uur kneep ik er even tussenuit voor een bezoekje aan het toilet maar blijkbaar kan ik mijn collega’s (en vrienden..) niet alleen laten.. Want bij terugkomst vond ik een lege tafel en een paar rommelige dozen?? Janneke, Ingrid en Tom vertelden me dat de bewakers even niet alert waren geweest en de kids opeens als hongerige leeuwen de tafel hadden aangevallen en de helft van het speelgoed hadden meegenomen!!!! De andere helft kon op t nippertje worden gered met de dozen! (herkenbaar uit Lesotho, hè Kim?)
Later vertelde onze projectleider van CARE dat deze kinderen vreselijke dingen hebben gezien en meegemaakt: geweld, mishandeling,verkrachting, etc. We wensen dat deze training mag bijdragen aan een humaan en kinderlijk bestaan..

Stichting CARE (& UNICEF) en de groepsleiders spraken hun dankbaarheid uit en hopen op een vervolg training en een soortgelijk programma voor de andere 3 vluchtelingen kampen! Ik ook!
Hoewel de training op zichzelf me al een heel warm gevoel gaf, genoten we ook nog eens de hele week van warme douches. Na 3 maanden koud douchen vond ik dat heel gek, ik kon er niet langer dan 3 min. onderstaan omdat ik het zonde vond van al dat energieverbruik! Wel was het erg lekker in het koude (14 graden), regenseizoen!
Een geweldige week! Ik vond het zoooo leuk om dit project te mogen en kunnen doen dat ik er de (kwart) marathon waarvoor ik al maanden aan het trainen was op heb gegeven. En hoewel ik hoorde dat deze ervaring ook gaaf was, heb ik geen spijt! Het was super!