Samenwonen

Agathé is een lieve meid van 23! Ze heeft een vriendje die dit weekend langs komt dus die ontmoet ik dit weekend. Agathé is rustig en vriendelijk. Ze vertelde me dat ze heel trots is dat ze met me samen woont en het is natuurlijk leuk om te horen dat ze blij is. En andersom? Tot nu toe is het nog te doen, maar voor 2 jaar? Dat weet ik niet. Flexibel zijn is belangrijk hier, maar je eigen grenzen bewaken ook dus ik bekijk t maar per dag! Er komt misschien in januari een Australische VSO collega in Savé werken dus dan kan de woonsituatie weer anders zijn. Het huis is super gehorig, als ze zich in bed omdraait hoor ik dat al. Als ik ’s avonds ga skypen voel ik me ook wel wat bezwaard maar ze heeft me verzekerd er geen last van te hebben dus daar vertrouw ik maar op! Wel is het fantastisch dat ik Nederlands spreek en zo altijd m’n privacy behoud in gesprekken! In het eerste weekend vroeg ik haar waar haar familie vandaan kwam en maakte ik een compliment over haar spijkerbroek. Gelijk werd ik uitgenodigd om het volgende weekend samen een spijkerbroek te gaan kopen in Kigali en het weekend erop haar familie te bezoeken in Ruzisi. Leuk, ik nam de uitnodigingen aan maar.. niet direct het volgende weekend en ik weet nu ook dat ik duidelijk moet zijn in wat haalbaar is anders ben ik ieder weekend bezoekjes aan het brengen aan de families van mijn collega’s. En hoewel dat leuk is merk ik dat het ook heel vermoeiend is (door de taal en cultuur) naast het werk, dus ik ga dit soort dingen in de schoolvakanties proberen te plannen. De eerste dagen had ik ook steeds de neiging voor haar te koken of thee te zetten. Ik moest me echt inhouden dat niet te doen, want het zit zo in mijn karakter om te verzorgen. Maar ik wist dat als ik daar aan ging beginnen het een gewoonte zou worden en ik wilde juist graag een beetje afstand houden en niet een patroon creëren van alles samen doen! Dat had ik geleerd van de eerste maand met Donald. Het steeds samen met hem eten en praten was echt te vermoeiend en maakte dat ik geen tijd voor mezelf over hield. Nu na een paar maanden samen wonen met Agathé zet ik wel af en toe een kopje thee voor haar en laat ik haar weleens wat van mijn eten of Hollandse lekkernijen proeven en andersom ook. Wat ik verder lastig vind is chocolade eten of zelfs ontbijten. Ik voel me dan echt een verwende westerling. De meeste Rwandezen ontbijten niet (mijn collega’s kennen dan ook geen woord voor ontbijt in het Kinyarwanda), veel leerkrachten (laat staan de nog armere mensen) eten zelfs maar 1 maaltijd per dag. Men eet laat in de avond (tussen 20.00 en 21.00 uur) en gaat daarna slapen, en inderdaad, ik heb het ook uitgeprobeerd, dan heb je ’s ochtends nauwelijks honger!
Verder eten ze heel gezond en bewust! Veel groente en fruit, geen of nauwelijks boter, alleen extreem veel suiker in de thee! En gezond eten is ook nog eens heel goedkoop! Iemand vertelde dat (zoals ook in China en andere landen met opkomende economieën,) rijkere Rwandezen meer Westers voedsel gaan eten en daardoor dikker en ongezonder worden, diabetes patiënten. Met mij is iets anders aan de hand! Ik eet wel heel gezond maar beweeg veel te weinig! Ik ben schat ik zo’n 3 kilo aangekomen! Ik sport nog wel, ren 2 à 3 keer per week een half uur en wandel ook 2 a 3 keer per week een half uur tot een uur, daarnaast doe ik 3 keer per week 15 min. oefeningen voor m’n rug en 1 keer per maand tennis ik. Ik beweeg dus zeker een half uur per dag.. Maar vergeleken met wat ik in Nederland deed is dit niets! 5 à 6 keer per week een half uur (of langer) fietsen, 1 à 2 keer per week een uur hardlopen, 2 à 3 keer per week tennissen, etc. En dat mis ik ook behoorlijk!! Het is grappig, heel veel vrijwilligers zijn hier tientallen kilos afgevallen, maar, ik was al gewaarschuwd, de sportieve VSO’ers niet! Die zijn allemaal een paar kilo aangekomen! Tsja..

Mijn eerste weken verbaasde ik me over de energie en veerkracht die m’n VSO collega’s hebben, ik ben zelf ook gewend veel energie te hebben (misschien wel boven gemiddeld) maar deze mensen waren zeker zo sterk als ik! Nu snap ik het, dat was ook een van de selectie criteria, fit en veerkrachtig zijn, haha!
Wat een leuke en lieve mensen trouwens, ik heb het al gezegd maar nogmaals, zo fijn! Ik heb super veel lol met m’n VSO collega’s (als ik ze zie)! Het zijn creatieve, positieve mensen met humor en relativeringsvermogen die ook houden van een feestje! Het percentage vrouwen is wel extreem hoog met zo'n 80 procent, niet heel verwonderlijk natuurlijk met onderwijs als grootste VSO project. Laatst hebben we een uur gevoet-gevolleybald met een ballon, elkaar en de luchtbedden met snorren beklad en met onze zelfgemaakte luchtbed droomman gedanst (soms werd er zelfs met hem gezoend en om hem gevochten). En afgelopen weekend ontstond er een heel onzin verhaal over Anna de Ananas die we al een hele dag mee droegen op ons hoofd en waar we helemaal in op gingen. Daarnaast delen we veel idealen en brengen we elkaar verder in ons werk!

De meest onvoorstelbare dingen worden hier op het hoofd gedragen dus vandaar dit keer een raadsel:
Rara wat werd niet op het hoofd gedragen?
- een tafel
- een stoel
- een boomstam van 2 meter
- een tafel met stoel