Reparaties

Hoewel ik blij ben met mijn huis was en is er nog wel wat te verbeteren. De stopcontacten hingen allemaal los, er zitten/zaten drie gaten in mijn plafond waar een bedwelmende hitte door naar binnen komt als je eronder staat (twee waar de kat doorheen kijkt) dus ik wilde ze graag gedicht hebben. Ik vroeg de klusjesman van de school of hij langs kon komen en jawel, hij kwam meteen en fikste de stopcontacten voor me! Het gat in het dak kwam hij morgen dichten (lees; of overmorgen, of volgende week, of anders misschien volgende maand).
Ik wachtte een week en vroeg hem toen nogmaals wanneer hij kon komen. “Morgen? Mooi!” Maar.. de volgende dag geen klusjesman helaas. Mm wat nu? Inmiddels had ik het document van Lindsey (mijn voorgangster voor Donald) gevonden. Er stonden allerlei handige tips in (nr van Aya etc.), en zo ook: “Good to tip Chadrack (klusjesman) 500 Rwf (nog geen euro)! Aii, dat had ik bij de stopcontacten niet gedaan! Hoe zorg ik nou dat hij nog komt? Het was Donald ook nooit gelukt. Dus tijdens mijn Kinyarwanda les heb ik mijn lieve buurvrouw Goretti maar geraadpleegd. “Oh” zei ze, “bier dat werkt gegarandeerd!” “Wil je hem voor me bellen en vertellen dat ik hem op bier trakteer als hij het gat repareert?” vroeg ik (hij spreekt niet goed Engels). “Nu?” Vroeg ze (enigszins verbaasd), “Oké!" En jawel hij kwam meteen! Maar helaas zonder gereedschap! Ik liet hem nogmaals zien wat het probleem was. Terwijl ik verder ging met Kinyarwanda les hoopte ik dat hij zou beginnen.. Maar nee, hij bleef nog een half uur hangen, kletsen met mijn huisgenoot, daarna vertrok hij. Ik zei “Goretti, het werkt niet!”
Blijkt dat als je in Rwanda zaken wilt doen, je eerst aan de relatie werkt (bier drinkt) voor je tot de business over gaat! Ik had dit eigenlijk kunnen weten, al een jaar geleden had ik van Roel geleerd dat het in Azië ook zo gaat! Direct vertrokken we naar de bar, dronken een paar biertjes, en maakten een afspraak voor de reparatie ! De volgende dag belde ik op om te vragen hoe laat hij kwam! Een vaag antwoord.. Vervolgens duurde het nog een week tot mijn buurvrouw hem erop aansprak. Mmm, ik had de gouden formule dus toch nog niet gevonden. Maar, inmiddels wel! Ik regel het nu via de broeder die hem aanstuurt en binnen een paar dagen zijn mijn probleempjes gefikst! En hoe!??? Laat ik het zo zeggen; Functionaliteit staat voorop, haha!

En wat is mijn buurvrouw toch een schat! Ik ben zooo blij met haar! Ze zei laatst: “Als ik in een nieuw land zou komen wonen zou ik ook graag iemand hebben om me wegwijs te maken en dingen mee te doen.” Veel mensen hier zijn te druk met hun eigen sores om zich dit te bedenken, of hebben (logisch hoor) geen besef van de cultuur verschillen. Dus ik was super blij dat zij dit wel besefte! Terwijl ze zeker geen makkelijk leven heeft gehad! Ze was acht jaar toen haar ouders en een broertje vermoord werden. Vanaf dat moment heeft ze gezorgd voor haar zusje en broertje van 4 maanden, onvoorstelbaar toch!? Gelukkig kon ze van het daarvoor beschikbaar gestelde ontwikkelingsgeld haar school betalen, hoewel dat onvoldoende was om voor haar broertje en zusje te kunnen zorgen. Daarom moest ze soms lessen missen om geld bij te verdienen. Op een dag werden er 5 veelbelovende studenten uitgekozen die een studiebeurs zouden krijgen, zij was erbij. Ze kreeg genoeg geld om ook voor haar broertje en zusje te zorgen! Haar man, de adjunct directeur komt uit een gezin van negen kinderen en is nog maar met twee!! Ze bekijken het leven heel positief, helpen de arme mensen in het dorp bijvoorbeeld door oude kleding in te zamelen etc. Ik bewonder hen enorm!

In het weekend ben ik naar Janneke gegaan, zij woont in Rusizi, in het zuidwesten van Rwanda aan de grens met Kongo. Een prachtige rit door Nyungwe National Forest. Janneke had me al gewaarschuwd voor kostende mensen (een gigantische slinger rit) en jawel, ze had niet overdreven. Een vrouw naast me spuwde werkelijk waar door de hele bus heen! Hoewel de stank de hele rit bleef hangen (alle ramen gingen open maar dan nog) had ik geluk, ik bleef ongeschonden! Of het door de stank kwam weet ik niet, maar de apen waarvan verteld wordt dat ze zo nu en dan de bus bespringen, lieten zich niet zien.
Vier uur later arriveerde ik in Rusizi, wauw! Ik werd gelijk jaloers, zoooo mooi hier!! Thee velden, bamboe stuiken, geweldig klimaat, prachtige groen schakeringen om nog maar niet te spreken van het uitzicht op Lake Kivu! Wat een werkomgeving! Haar principal nodigde ons uit voor lunch en schonk een glas wijn voor me in, iets wat ik al maanden niet had gedronken, heerlijk! Ik wilde direct van werkplek wisselen, ook haar tuin, wow! Toen ik dit alles zag besefte ik dat ik iet wat teleurgesteld was over mijn leefomgeving. Ja, zoals Janneke woonde was precies zoals ik me (blijkbaar) mijn nieuwe omgeving had voorgesteld! We bezochten een bar met tuinterras midden in Lake Kivu, nog geen 5 meter van Kongo verwijderd, schitterend (inmiddels trouwens gesloten vanwege de politieke onrust)! De volgende dag bezochten we nog een ander restaurant/hotel, met prieeltjes van stro, waar je kon zwemmen in het meer en uitzicht had op de vele kleine eilandjes in Lake Kivu! Hier moet ik Selene zeker mee naar toe nemen! Ik bleef nog het hele weekend jaloers, maar toen Janneke vertelde dat haar internet nauwelijks werkt en de bus reis naar Kigali soms 7 uur duurt, kon ik toch ook wel weer heel blij zijn met Savé! Bovendien hadden we t hele weekend geen water, een buitentoilet zonder licht en 3 piesende megaspinnen buiten op de muur (alsof de kat nog niet genoeg was, pieste 1 van die spinnen mijn laptop onder met gelig spul, waarna we deze pikzwarte harige beestjes ontdekten).
Eenmaal thuis deed ik nog een ontdekking! Ik zag naast mijn huis 1 min lopen) een tennisbaan liggen! Met een bar en een mooi grasveld, met gezellige parasolletjes waar je heerlijke, koude biertjes etc. zelfs bananen wijn kunt drinken! Nu nog een tennispartner vinden!
Het gras bij de buren lijkt altijd groener en hoewel dat in dit geval waar is, concludeer ik; Savé is oké!