Afscheid:
Door: Roos
Blijf op de hoogte en volg Roos
06 Januari 2013 | Rwanda, Butare
Op 12 oktober had ik een MRA meeting in Kigali, handig dat ik toen mee kon rijden met onze chauffeur die Donald die naar t vliegveld bracht! We hadden de reis ruim gepland zodat ik een uur speling zou hebben voor aanvang van de meeting, je begrijpt het al.. dat was te weinig! Chauffeur een half uur te laat, Geofrey die ook mee wilde rijden moest plots nog ergens koffers oppikken, waarbij we vervolgens fout geparkeerd stonden, politie erbij (altijd met schrikwekkend grote geweren), toen nog een legerofficier, rijbewijs moest worden ingeleverd, hierop volgde een lang gesprek waarna het rijbewijs weer mee mocht! Fff.. Nog even tanken in Butare (15 min. de andere richting uit en weer terug), na 40 min. moest m’n buurvrouw die ook mee liftte nog even ergens beltegoed kopen, na 2 uur moest Donald plassen (en ik eigenlijk ook wel) en uiteindelijk kwam ik na een kort afscheid van Donald ruim een uur te laat de meeting binnen vallen! Een andere collega (die al wel aanwezig was) had een nog veel heftigere rit achter de rug waarbij ze met haar busje een fietser langs de weg hadden doodgereden en er enkele gewonden waren gevallen in de bus.
De meeting liep soepel en de soep erna smaakte goed! Aansluitend een gezellig Hollands verjaardagsfeestje gevierd bij Jaap en (andere) Janneke met Hollandse kaas, Hazes, kinderen voor kinderen en ballon volleybal!
Eenmaal weer in Savé was het tijd om te verhuizen naar m’n nieuwe huisje (Donalds oude huis), iets waar ik me al tijden op verheugd had! Helaas had ik wel bedbugs “En zou ik het huis maar even met insecten spray laten behandelen en de muren met bleek schrobben en het matras in de zon etc.,” had Donald nog even snel gemeld voor we afscheid namen. Mmm, voorlopig nog niet verhuizen dus. Op woensdag had ik de gelegenheid spray te kopen in Butare. Die avond het hele huis gesprayd en er nog niet geslapen. Donderdag ochtend kwam m’n principal vragen of ik de reserve sleutel aan Agathe (een nieuwe collega) wilde geven want die woonde nu te klein, dan kon ze bij me intrekken. Ik dacht: “Waaaaaaaaaaaat!” Ik zei: “Ok.” Wow, ik kreeg opeens geen lucht meer. Het kleine beetje privacy waar ik zo naar snakte was in 1 klap weggevaagd! Tsja.. VSO skill being flexibel wordt nu op de proef gesteld!
Donderdagavond de muren geschrobd, en alle kasten want die zaten vol rattenkeutels, vrijdag toen er even wat zon was (t is inmiddels regenseizoen) t matras buiten gezet, en de klamboe uitgewassen, die nacht in een te dunne lakenzak geslapen want Donald bleek alle beddengoed mee naar Canada te hebben genomen (meestal blijven deze zaken in t huis). T was niet heel erg want veel langer dan een uur heb ik toch niet geslapen, ik wilde namelijk alles klaar maken dit weekend (en had voor zaterdag nog een feestje in t Oosten op de planning). M’n waterfilter bleek al een half jaar of langer niet schoongemaakt te zijn. Donald had het nooit gedaan terwijl de verpakking eens per week à 2 weken aanraad. Dus het filter gewassen en de 5 keramische zuiveringskaarsen geschuurd. Mn koffers uitgepakt, de stoelen en tafel afgenomen, de keuken gepoetst, het toilet en de douche en vervolgens nog even wat sfeer aangebracht in m’n huisje door t ophangen en neerzetten van jullie afscheidscadeaus.
Hoewel ik er maar een uurtje in gelegen had, wist ik wel dat m’n bed en matras prima zijn! Das een meevaller en jeuk (bedbugs) heb ik ook niet gevoeld!
Na een flinke bak musli (brunch) was het tijd om de bus naar t oosten te nemen (via Kigali). Waar ik eerst nog onwennig op de motor stapte was ik nu tijdens het ritje naar de snelweg aan het smsen en geld aan t pakken tegelijk met ouderwetse haast, ik moest wel lachen om mezelf en t ging gesmeerd allemaal!
Vanuit Kigali de bus gepakt samen met Tom. Ik nog een dutje gedaan tot ik wakker schrok van 20 gillende mensen in de bus en een klap! Ik dacht even dat we het ravijn in reden, (zie namelijk wel eens vrachtwagens in t ravijn liggen,) dat was niet het geval. Wel hadden we een kind aangereden. Het vel van zijn rug hing open.. De chauffeur was aan t smsen tijdens het rijden en reed op de verkeerde helft van de weg! Tom zat voorin de bus en had alles zien gebeuren. Na het ongeluk moest het kind worden afgevoerd naar t ziekenhuis en de chauffeur hing een paar minuten later weer vrolijk aan de lijn terwijl hij verder scheurde!
Het ‘Estfest’ was super! Ik kon even m’n hart luchten omtrent het samenwonen. Ik was nog steeds niet echt blij, want dat stukje privacy is ook wel lekker in een land met een andere cultuur. De andere volunteers reageerden met: Wat?!! Dat heeft nog nooit iemand mee gemaakt! Of.. pas op met je spullen want hier in de cultuur is alles in huis van iedereen enzo.. En: “Ik zou het niet doen!” Toch ga ik het proberen, al mijn Rwandese collega’s wonen met 3 of 4 man in t huis waar wij met z’n 2en gaan wonen. Ik heb altijd gezegd dat gelijkwaardig wil zijn met m’n collega’s dus ik ga nu niet zeggen: “Maar ik ben een Muzungu (blanke) dus ik wil een huis voor mij alleen”. Ik bekijk t maar positief: Ik kan nu nog meer leren over Rwanda!”
Estfest: Iedereen was verkleed in een rijstzak. Er waren bruidsjurken, pakken, tropische jurkjes, bikini’s etc.! Ik had nog snel even een Hollandse mutsje geknipt en een rokje in elkaar geflanst (zie foto’s). Met deze oer Hollandse outfit had ik veel succes, aan t eind van de avond was iedereen met het Hollandse kapje op de foto geweest! Voor klompen was helaas geen tijd meer, Ingrid die als ‘kaasmeisje’ was had wel bijpassend schoeisel geknutseld!
Alcohol geeft Hollanders moed, dus ik nam nog maar een gin-tonic (=goedkoop met Ugandese Waragi a 3 euro per halve liter). Die moed had ik nodig omdat ik op de grond zou slapen en de gastvrouw me vertelde dat ze een paar dagen eerder een ‘black mamba slang’ op bezoek had gehad, na een beet ben je dood! Tenzij je binnen 15 min. antistoffen krijgt toegediend maar ja, dat haal je natuurlijk nooit! Hij was tussen haar rijstzakken gekropen, ze zag hem riep haar gard, ving hem met een stok en sloeg hem vervolgens met een hamer dood!! Mmm, ben benieuwd hoe ik zoiets zou doen zonder gard! Misschien samen met Agaat, m’n huisgenoot (weer een +je ontdekt)!! Na een aantal glazen gin, hapjes, limbo dansen, handje drukken, twister en schoenenruil ploften we uitgeput op onze te dunne yogamatjes! Zoals je leest ben ik er nog!
Terug weg ging goed, en de rest vertel ik de volgende keer!
Nog even een Engelse spreuk over ‘the Dutch’ om mee af te sluiten:
• Let’s get some Dutch courage!
Raad eens wat dat wil zeggen?!
De meeting liep soepel en de soep erna smaakte goed! Aansluitend een gezellig Hollands verjaardagsfeestje gevierd bij Jaap en (andere) Janneke met Hollandse kaas, Hazes, kinderen voor kinderen en ballon volleybal!
Eenmaal weer in Savé was het tijd om te verhuizen naar m’n nieuwe huisje (Donalds oude huis), iets waar ik me al tijden op verheugd had! Helaas had ik wel bedbugs “En zou ik het huis maar even met insecten spray laten behandelen en de muren met bleek schrobben en het matras in de zon etc.,” had Donald nog even snel gemeld voor we afscheid namen. Mmm, voorlopig nog niet verhuizen dus. Op woensdag had ik de gelegenheid spray te kopen in Butare. Die avond het hele huis gesprayd en er nog niet geslapen. Donderdag ochtend kwam m’n principal vragen of ik de reserve sleutel aan Agathe (een nieuwe collega) wilde geven want die woonde nu te klein, dan kon ze bij me intrekken. Ik dacht: “Waaaaaaaaaaaat!” Ik zei: “Ok.” Wow, ik kreeg opeens geen lucht meer. Het kleine beetje privacy waar ik zo naar snakte was in 1 klap weggevaagd! Tsja.. VSO skill being flexibel wordt nu op de proef gesteld!
Donderdagavond de muren geschrobd, en alle kasten want die zaten vol rattenkeutels, vrijdag toen er even wat zon was (t is inmiddels regenseizoen) t matras buiten gezet, en de klamboe uitgewassen, die nacht in een te dunne lakenzak geslapen want Donald bleek alle beddengoed mee naar Canada te hebben genomen (meestal blijven deze zaken in t huis). T was niet heel erg want veel langer dan een uur heb ik toch niet geslapen, ik wilde namelijk alles klaar maken dit weekend (en had voor zaterdag nog een feestje in t Oosten op de planning). M’n waterfilter bleek al een half jaar of langer niet schoongemaakt te zijn. Donald had het nooit gedaan terwijl de verpakking eens per week à 2 weken aanraad. Dus het filter gewassen en de 5 keramische zuiveringskaarsen geschuurd. Mn koffers uitgepakt, de stoelen en tafel afgenomen, de keuken gepoetst, het toilet en de douche en vervolgens nog even wat sfeer aangebracht in m’n huisje door t ophangen en neerzetten van jullie afscheidscadeaus.
Hoewel ik er maar een uurtje in gelegen had, wist ik wel dat m’n bed en matras prima zijn! Das een meevaller en jeuk (bedbugs) heb ik ook niet gevoeld!
Na een flinke bak musli (brunch) was het tijd om de bus naar t oosten te nemen (via Kigali). Waar ik eerst nog onwennig op de motor stapte was ik nu tijdens het ritje naar de snelweg aan het smsen en geld aan t pakken tegelijk met ouderwetse haast, ik moest wel lachen om mezelf en t ging gesmeerd allemaal!
Vanuit Kigali de bus gepakt samen met Tom. Ik nog een dutje gedaan tot ik wakker schrok van 20 gillende mensen in de bus en een klap! Ik dacht even dat we het ravijn in reden, (zie namelijk wel eens vrachtwagens in t ravijn liggen,) dat was niet het geval. Wel hadden we een kind aangereden. Het vel van zijn rug hing open.. De chauffeur was aan t smsen tijdens het rijden en reed op de verkeerde helft van de weg! Tom zat voorin de bus en had alles zien gebeuren. Na het ongeluk moest het kind worden afgevoerd naar t ziekenhuis en de chauffeur hing een paar minuten later weer vrolijk aan de lijn terwijl hij verder scheurde!
Het ‘Estfest’ was super! Ik kon even m’n hart luchten omtrent het samenwonen. Ik was nog steeds niet echt blij, want dat stukje privacy is ook wel lekker in een land met een andere cultuur. De andere volunteers reageerden met: Wat?!! Dat heeft nog nooit iemand mee gemaakt! Of.. pas op met je spullen want hier in de cultuur is alles in huis van iedereen enzo.. En: “Ik zou het niet doen!” Toch ga ik het proberen, al mijn Rwandese collega’s wonen met 3 of 4 man in t huis waar wij met z’n 2en gaan wonen. Ik heb altijd gezegd dat gelijkwaardig wil zijn met m’n collega’s dus ik ga nu niet zeggen: “Maar ik ben een Muzungu (blanke) dus ik wil een huis voor mij alleen”. Ik bekijk t maar positief: Ik kan nu nog meer leren over Rwanda!”
Estfest: Iedereen was verkleed in een rijstzak. Er waren bruidsjurken, pakken, tropische jurkjes, bikini’s etc.! Ik had nog snel even een Hollandse mutsje geknipt en een rokje in elkaar geflanst (zie foto’s). Met deze oer Hollandse outfit had ik veel succes, aan t eind van de avond was iedereen met het Hollandse kapje op de foto geweest! Voor klompen was helaas geen tijd meer, Ingrid die als ‘kaasmeisje’ was had wel bijpassend schoeisel geknutseld!
Alcohol geeft Hollanders moed, dus ik nam nog maar een gin-tonic (=goedkoop met Ugandese Waragi a 3 euro per halve liter). Die moed had ik nodig omdat ik op de grond zou slapen en de gastvrouw me vertelde dat ze een paar dagen eerder een ‘black mamba slang’ op bezoek had gehad, na een beet ben je dood! Tenzij je binnen 15 min. antistoffen krijgt toegediend maar ja, dat haal je natuurlijk nooit! Hij was tussen haar rijstzakken gekropen, ze zag hem riep haar gard, ving hem met een stok en sloeg hem vervolgens met een hamer dood!! Mmm, ben benieuwd hoe ik zoiets zou doen zonder gard! Misschien samen met Agaat, m’n huisgenoot (weer een +je ontdekt)!! Na een aantal glazen gin, hapjes, limbo dansen, handje drukken, twister en schoenenruil ploften we uitgeput op onze te dunne yogamatjes! Zoals je leest ben ik er nog!
Terug weg ging goed, en de rest vertel ik de volgende keer!
Nog even een Engelse spreuk over ‘the Dutch’ om mee af te sluiten:
• Let’s get some Dutch courage!
Raad eens wat dat wil zeggen?!
-
06 Januari 2013 - 16:05
W.R.Frijstein:
Let's get some Dutch courage = Laten we een borrel nemen .....
Lijkt mij een redelijke vertaling . Gr. Willem. -
06 Januari 2013 - 16:18
Esma:
Hoi Roos,
Wauw wat een verhalen wat maak jij veel mee zeg. Knap allemaal hoor, zorg je wel goed voor jezelf.
Leuke foto's trouwens. Groetjes Esma -
06 Januari 2013 - 16:40
Roos:
Haha! Juist Willem! Ku buzima bwach (= proost, op het leven)! En dank je Esma, hoe is t met groep 3? -
06 Januari 2013 - 20:16
Marie-jose:
sjonge jonge wat een verhaal.......................Dat is niet mis daar! Het is maar goed dat jij niet kinderachtig bent uitgevallen.............pakje voor het weekend op de post gedaan. Heel veel succes en plezier, tot gauw weer, veel liefs, mj
-
06 Januari 2013 - 21:32
Anton Sprangers:
Hoi Roos,
dank je weer voor je mooie verhalen en heel goed dat jij je huisje met een collegaatje wilt deen, maar ik zou wel hele duidelijke afspraken maken over je behoefte aan privicy. Slangen blijven angstige reptielen, ook de vissers (en alle omstanders) doe iedere dag wel één of meerdere in hun netten hadden waren er niet blij mee en gooide ze ver van zich af terug de oceaan in. Pas wel op met die roekeloze drivers. Succes. Anton. -
07 Januari 2013 - 09:50
Michiel Roosjen:
Roosjeee,
Wat maak je weer allemaal mee. Heel erg gaaf. Succes vandaag met de nieuwe lessen. We skypen snel!
-
07 Januari 2013 - 09:50
Arnoud:
Ha Roos,
Super mooi verhaal, haha, ik zie het allemaal helemaal voor me! Hopelijk valt het mee of went het snel met je huisgenoot. Wie weet hoe gezellig het is, af en toe samen wat Dutch courage..;-)!
Veel succes komende tijd, volgend contact vanuit Sierra Leone (ik vertrek de 14de)!!! Gr, Arnoud -
07 Januari 2013 - 10:44
Carolien (en Co) ;-):
lieve Roos,
Wat ben je toch een stoer ding!!
Leuk om binnenkort weer ff te Skypen, ik ben vanavond wel ff on line, denk morgen ook.
Liefs -
09 Januari 2013 - 12:36
Addy:
lieve Roos, gaat het nieuwe schooljaar alweer beginen, vakantie in Kivu afgelopen, Selena naar huis, zwaar afscheid?
Huisje delen, dat deed ik ook, met Annemieke en later met Mariette, blijven dus goede vriendinnnen. Ikwas de dagen na Nieuwjaar bij Mariette en Fidel in Nijmegen.Oudjaar waren Kees en Els en Pierre dus gezellig bij mij.....Dutchcourage is heel veel moed heben natuurlijk zoasls jij laat zien en horen, veel liefs Addy -
09 Januari 2013 - 13:36
Nelleke:
Lieve Roos,
Het heeft even geduurd, maar daar ben ik dan met mijn reactie op jouw fantastische avontuur! ik heb al je verslagen als een boek gelezen. Ik was je niet vergeten en denk met regelmaat aan je. Wat fijn dat het zo goed met je gaat. Je groeit als mens door al deze ervaringen. Mooi!
Mocht je nog eens een ommetje maken en toevallig de afslag Arnhem tegenkomen: de BOERENKOOL staat dan beslist klaar! Ook al vallen de mussen van het dak.
Liefs Nelleke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
