Ik weet even niet waar ik moet beginnen..

Ik weet even niet waar ik moet beginnen..

Misschien maar bij t begin! Zo veel te vertellen.. Zo veel verschillen met het leven in Nederland (en aan de andere kant ook zoveel overeenkomsten).

Helaas was het al bijna examen periode toen ik op mijn werkplek aankwam. Ik heb een paar lessen meegedraaid met mijn 73 jarige Canadese voorganger van VSO. Dat was fijn. Daarna vooral tentamens en examens afgenomen en zo doende nog maar weinig kunnen proeven van mijn eigenlijke werk. Het lijkt me pittig maar wel leuk werk en t gaat vast veel voldoening geven! Ik ga nog wel trainingen geven aan basisschool leerkrachten deze vakantie over het maken van leermiddelen en bijvoorbeeld special educational needs, daar heb ik zin in!
Alle 570 tentames/examens die ik heb gegeven sinds ik hier ben, heb ik de afgelopen week nageken en in de pc ingevoerd! Niet t leukste werk, maar hoort er ook bij (volgend jaar bijna 1000 studenten per week lesgeven)!

Komende week is het even wat rustiger, das wel lekker want ondanks dat het lijkt of ik hier al een half jaar ben vliegt de dag altijd om. Dus kan ik mn halve blogs eindelijk afronden en een serie op jullie afvuren dit weekend!
Ik weet nu al dat ik me ook hier nooit zal vervelen! Dat komt bijvoorbeeld omdat het huishouden hier meer tijd kost dan thuis (zoals ik al schreef). Water filteren, de was doen met de hand, je huis vegen met een bezem i.p.v. stofzuiger etc. en dit bijna iedere dag want het is erg stoffig! Ik word namelijk dagelijks herinnerd aan Free Your Mind festival (ofwel stofhappen en zwarte neus en oorgaten)! Het voordeel is dat je geen poeder of haarlak nodig hebt! Eens per week krijg ik versterking van mijn ‘Umukozie’ (schoonmaakster). Hoewel ik om de één of andere reden het liefst zelf schoonmaak is het wel fijn om iemand een baan te kunnen bieden. En.. ze wast mijn sportsokken witter dan de wasmachine (wat de levensduur wel flink verkort)!

Mijn dag begint met hardlopen voor t werk, uhhh dat was ik van plan maar heb ik pas 3x gedaan. Ik slaap liever uit tot 7 uur. Ontbijtje, havermout met banaan, 4 min lopen naar t werk (als ik niets vergeten ben..) dan 5 voor 8 beginnen met zang en gebed. 3 klassen tot half 11, daarna 15 min. thee pauze. Thee in Rwanda is net als in Lesotho, toen deden Kim en ik er een maand over om te ontdekken dat de chocomel die niet echt naar chocomel smaakte, thee was. Op z’n Rwandees: eerst je kop tot de helft vol scheppen met suiker en dan thee toevoegen (lees heet water met melk en lichte thee smaak). Van 10.45 uur tot 12.30 uur lesgeven (2 uur) dan lunchen (zie ontbijt of t restje van de avond ervoor). Na een klein uurtje pauze weer lesgeven tot half 6. Daarna even internetten als t als t werkt (op school iig beter dan thuis, daar kan ik zeker geen foto’s of blog uploaden) of hardlopen tot 18.15 uur want dan is t donker. Tegen half 7 ga ik koken en eten en afwassen. Dan is t een uur of 8 half 9. Dan bijvoorbeeld nog een uurtje werken voor school wat Kinyarwanda leren of skypen en dan naar bed!

Geen weekend is hetzelfde hier (dat was in Nederland trouwens ook al zo), en daar geniet ik van!
In mijn eerste weekend ben ik Butare (de gemoedelijke katholieke universiteitsstad bij mij om de hoek) gaan ontdekken. Vanaf mijn huis/TTC spring ik voor 30 euro cent bij iemand achterop de fiets (taxi) of de motor. Dan na 15 min kom ik bij de verharde weg (ik noem het altijd de Highway en dan lachen mn VSO collega’s me uit)! Dan pak ik een taxibusje (20 min) en ben ik in Butare. Vanuit de bus zag ik opeens een paar apen van boom naar boom slingeren. Mijn eerste indruk van Butare was: “Is dit een stad?! Zo klein?” Niet helemaal wat ik verwacht had na het lezen van wat toeristische info over Butare (nieuwe naam Huye). Ik vond al gauw de markt, de bank, de supermarkt, alles is op loopafstand (nu 2 maanden later ontdek ik nog steeds nieuwe dingen in Butare en vind ik het een heerlijke plek). Er was gelijk een afscheidsfeestje van iemand die 2 jaar VSO had afgerond. Ik wilde eerst niet gaan (om rustig te starten hier) maar ben toen toch gegaan (omdat ik nu eenmaal van netwerken, mensen en feestjes hou). Onverwacht gaan stappen, blijven slapen in een hostel en ’s ochtends weer vroeg terug, om voorgesteld te worden aan de 713 pabostudenten, in dezelfde kleren zonder tandenpoetsen met aansluitend een kerkdienst van 2 uur in Kinyarwanda waar ik nog niks van versta, haha!

Mijn eerste week in Savé was helemaal oké maar ook intensief door ALLE nieuwe informatie die er op me afkwam. De nu nog moeilijke namen van mijn bijna 40 collega’s, het kennis maken met de studenten, het reilen en zeilen op een PABO in Rwanda, het 3 keer per dag naar het huis van mijn voorganger van VSO lopen om te kunnen koken, eten en drinken. Zoals ik al beschreef was het meest heftige het besef dit deze nog ‘vreemde’ omgeving mijn thuis voor de komende twee jaar zou zijn!!
Hoewel mijn collega’s vriendelijk zijn vond ik de mensen erg gesloten. Iedere morgen ging ik weer vol goede moed de straat op om de mensen vrolijk in mn beste Kinyarwanda te groeten, maar meestal weinig reactie. Soms zelfs lachten ze me uit als ik voorbij was. Maar ik geef niet op natuurlijk ook dit hoort bij mijn werk in dit land!

Het tweede weekend ben ik dan ook naar Kigali ‘gevlucht’. Het was fijn om in Kigali onze verhalen over de eerste week in onze ‘Rural area’ te kunnen delen en herkennen (onder het genot van een hapje, dansje, drankje)!

Voor nu nog een serie wist je datjes en dan duik ik m’n bedje in!

Wist je dat:

- Ik apen trots ben op m'n zusje die onlangs cum laude is afgestudeerd?
- Na apen een prima methodiek kan zijn?
- Ik (sl)aap verwekkend lang moest wachten maar nu wel een Rwandese Bankaccount heb?
- Ik over daar ap(par)en(ntly) over een paar maanden ook een pinpas bij krijg?
- Ik op apen gapen lig nu
- Dus ik (g) aap, lekker (sl)apen!